Tijdens de bespreking van een evaluatierapport over het sociaal domein riep de VVD op vooral in te zetten op preventie en wederkerigheid. Preventie is een duidelijk beschreven punt in het beleid van Borger-Odoorn maar wederkerigheid is op zijn zachtst gezegd wat vaag.
Dat is jammer volgens raadslid
Janny Hofsteenge. Wederkerigheid wordt door sommige partijen als negatief
ervaren terwijl dit voor de VVD juist erg positief is. Hofsteenge: “Sommigen
vinden het lastig om iets terug te vragen, vinden dat je mensen die hulp nodig
hebben dit onvoorwaardelijk moet geven. Wat zij daarbij vergeten is dat je
mensen daarmee wegschrijft als hulpbehoeftig, mensen die verder niets meer
kunnen en dat is onzin. Denk eens aan het signaal wat je mensen hiermee geeft.
Je drukt mensen in een slachtofferrol waar ze moeilijk weer uit kunnen komen.”
Voor de VVD is wederkerigheid
een vanzelfsprekendheid. Iedereen kan in een situatie komen waarbij ze het even
niet meer alleen kunnen, waarbij even een steuntje in de rug van de overheid
nodig is. Dat is geen schande, daar is de overheid voor. Maar dat wil niet
zeggen dat je daar niets voor terug hoeft te doen. Een simpel voorbeeld is een
uitkering. De VVD wil dat mensen met een uitkering hier iets voor terug doen.
Hofsteenge: “Natuurlijk willen we dat zoveel mogelijk mensen een betaalde baan
hebben. Dat is het beste sociale vangnet wat er is. Maar als dit even niet lukt
wil dat niet zeggen dat je niet meer mee kunt doen. Wij willen dat mensen dan
vrijwillig aan de slag kunnen gaan. Het maakt
mij dan niet uit of dit koffie schenken is in het dorpshuis of lijnen trekken
op het voetvalveld. Het is belangrijk dat mensen bezig blijven,
verantwoordelijkheid dragen, gewaardeerd worden en hun netwerk uitbreiden. Al
die dingen die een betaalde baan ook belangrijk maken kunnen ook onbetaald
belangrijk zijn. Je moet mensen niet afschrijven zodra ze hun baan verliezen.”
Een ander goed voorbeeld
volgens Hofsteenge is de ruilgoederenbank. Hierbij kunnen mensen goederen
ruilen tegen een dienst. Dit kan het bakken van een appeltaart zijn of klusjes
doen bij iemand in het dorp. Dit werkt al jaren erg goed.
Hofsteenge: “Je neemt mensen
serieus door ze niet zomaar dat bankstel te geven maar door ze er iets voor
terug te vragen. Daardoor hoeven mensen niet hun hand op te houden, er is
sprake van wederkerigheid. Dat is het beleid wat ik graag meer terug zie in ons
sociaal domein. Iedereen die het nodig heeft moet hulp krijgen van de gemeente
maar de gemeente moet mensen niet opgeven. Help mensen door ze serieus te
nemen, schrijf ze niet af.”